Wzory haftu kaszubskiego. Szkoła Borowiacka, Szkoła Tucholska

Format 30×42 cm

Szkoła borowiacka wywodzi się z ośrodka tucholskiego. Wzory tego haftu mocno opierają się na szkole żukowskiej, ale skrajnie inna jest kolorystyka. Na początku w hafcie borowiackim stosowano jeden odcień koloru żółtego, w miarę upływu lat rozszerzono tę skromną paletę o kolejne trzy odcienie tej barwy. Współczesny haft borowiacki obejmuje siedem kolorów: jasnożółty, słoneczny żółty, złoty przyćmiony, złoty brąz, złoty oliwkowy, pomarańczowy i brązowy. Cechą różniącą wzory borowiackie od innych szkół jest przecinanie się łodyg i wąsów, tworzących ciekawe kompozycje. W motywach znajdziemy często: węzełki (kropki) oraz płatki kwiatów dzielone na pół. W początkach szkoły borowiackiej główną postacią i propagatorką tej odmiany haftu była Honorata Bloch. Dziś, w Tucholi znajdziemy kilka zespołów hafciarskich propagujących haft borowiacki z następującymi liderkami: Antoniną Olszewską, Marianną Weilandt i Barbarą Jankowską.

Szkoła tucholska, której główny ośrodek powstał w latach sześćdziesiątych XX wieku w Tucholi, poza Kaszubami, ale z silnymi wpływami sztuki ludowej tego regionu. Jest to jedna z trudniejszych szkół haftu wymagająca od tworzących dobrego wyczucia i rozłożenia palety barw, która obejmuje co najmniej jedenaście kolorów od złota do bursztynu. Haft tucholski znajdziemy na płótnie białym, ale także bardzo często – na szarym. Charakterystycznymi motywami są: stokrotka, storczyk, róg obfitości, kilka odmian chabru, makówka i niezapominajka.

Andrzej Busler